ای پادشاه حق و حقیقت پناه حسین
                                                 سلطان عزو شوکت و راه الهدا حسی
ن ای پادشاه حق و حقیقت پناه حسین
                                                 ای کز طفیل روی تو عالم بنا شدی
بی تو بهانه خالق را از کجا شدی
                                                 خلقت زفیض بودن تو شد روا حسین
ای پادشاه حق و حقیقت پناه حسین
                                                 ای ناخدا که زورق اقرا کشیده یی
بر ساحل نجات و بمعرض بچیده یی
                                                 حقا که خون بها بکنی مدعا حسین
ای پادشاه حق و حقیقت پناه حسین
                                                 از نام دلربا بزنی کوس دلبری
شایان ز بعد حق تویی بهر ثنا گری
                                                 زیبد ترا که گویی منم دلر با حسین
ای پادشاه حق و حقیقت پناه حسین
                                                 جای تو دوش مصطفوی از غلوی ناز
از تو طویل سجود نبی گشته در نماز
                                                 زان قدر تو گذر بنمود از سما حسین
ای پادشاه حق و حقیقت پناه حسین
                                                 
نطق بنی بشر به کجا وصف نام تو
                                                 وصف تو نه که وصف غلام غلام تو
چون عزتت فرا بود از انبیا حسین
                                                 ای پادشاه حق و حقیقت پناه حسین
از بهر خدمت در تو بسته اند میان
                                                 کروبیان و مخده نشینان آسمان
خود کعبه سوی درگه ای تو در نواحسین
                                                 ای پادشاه حق و حقیقت پناه حسین
ای آنکه خاک درگه ای توبه بود ز عرش
                                                 هم رشک تربت تو برند خاکدان و فرش
زیرا که تربت تو بود سجدگا حسین
                                                 ای پادشاه حق و حقیقت پناه حسین
گرد ره زوار تو كحل البصر بود
                                                 بر دوستان و بر کسی صاحب نظر بود
بوی شمیم کوی تو باشد شفا حسین
                                                 ای پادشاه حق و حقیقت پناه حسین
دست تو داده حق تعالی چنان و چون
                                                 تقسیم نارو خلد از پرداز شات خون
شاهی کنی به گمشده روز جزا حسین
                                                 ای پادشاه حق و حقیقت پناه حسین

ای پادشاه حق و حقیقت پناه حسین
سلطان عزو شوکت و راه الهدا حسی
ن ای پادشاه حق و حقیقت پناه حسین
ای کز طفیل روی تو عالم بنا شدی
بی تو بهانه خالق را از کجا شدی
خلقت زفیض بودن تو شد روا حسین
ای پادشاه حق و حقیقت پناه حسین
ای ناخدا که زورق اقرا کشیده یی
بر ساحل نجات و بمعرض بچیده یی
حقا که خون بها بکنی مدعا حسین
ای پادشاه حق و حقیقت پناه حسین
از نام دلربا بزنی کوس دلبری
شایان ز بعد حق تویی بهر ثنا گری
زیبد ترا که گویی منم دلر با حسین
ای پادشاه حق و حقیقت پناه حسین
جای تو دوش مصطفوی از غلوی ناز
از تو طویل سجود نبی گشته در نماز
زان قدر تو گذر بنمود از سما حسین
ای پادشاه حق و حقیقت پناه حسین

نطق بنی بشر به کجا وصف نام تو
وصف تو نه که وصف غلام غلام تو
چون عزتت فرا بود از انبیا حسین
ای پادشاه حق و حقیقت پناه حسین
از بهر خدمت در تو بسته اند میان
کروبیان و مخده نشینان آسمان
خود کعبه سوی درگه ای تو در نواحسین
ای پادشاه حق و حقیقت پناه حسین
ای آنکه خاک درگه ای توبه بود ز عرش
هم رشک تربت تو برند خاکدان و فرش
زیرا که تربت تو بود سجدگا حسین
ای پادشاه حق و حقیقت پناه حسین
گرد ره زوار تو كحل البصر بود
بر دوستان و بر کسی صاحب نظر بود
بوی شمیم کوی تو باشد شفا حسین
ای پادشاه حق و حقیقت پناه حسین
دست تو داده حق تعالی چنان و چون
تقسیم نارو خلد از پرداز شات خون
شاهی کنی به گمشده روز جزا حسین
ای پادشاه حق و حقیقت پناه حسین