نوای بی نوایان را بعالم ارمغان دارم
                                                 خجسته راز آزادی زخون کشتگان دارم
نوای بی نوایان را بعالم ارمغان دارم
                                                 یکی خوابد بتخت ظلم یکی خاکش بود بستر
یکی نازد بقوم دون یکی در ریسمان دارم
                                                 نوای بی نوایان را بعالم ارمغان دارم
یکی تنها یکی خاموش یکی نالد یکی گرید
                                                 یکی را در فراق اکبر گل گیسوان دارم
نوای بی نوایان را به عالــــــم ارمغان دارم
                                                 متین و پرشکوه ساکت نشسته با دل پر غم
چو زینب عمۀ خود را خطیب کاروان دارم
                                                 نوای بی نوایان را بعالم ارمغان دارم

                                                 رقیه در بر زینب نشسته راز دل گوید
چرا از ضربت سیلی رخ چون ارغوان دارم
                                                 نوای بی نوایان را بعالم ارمغان دارم
علی اکبر کجا رفتی بگو عمه چه شد عباس
                                                 سقای دشت آزادی عموی مهربان دارم
نوای بی نوایان را بعالم ارمغان دارم
                                                 چه شد آن تاج سر عمه بگو جانا پدر جانم
نیامد از سفر آیا من از هجرش فغان دارم
                                                 نوای بی نوایان را بعالم ارمغان دارم
مگر ما را نبودی منزل ماؤا و کاشانه
                                                 بگو عمه چرا اکنون درین ویران مکان دارم
نوای بی نوایان را بعالم ارمغان دارم
                                                 نخواهم زندگی دیگر پس از بابم فلک هرگز
صدای ناله هایم را بگوش قدسیان دارم
                                                 نوای بی نوایان را بعالم ارمغان دارم
بویرانه مبدل کاخ استبداد خواهم کرد
                                                 که این ارث را من از جدم اميرمومنان دارم
نوای بی نوایان را بعالم ارمغان دارم
                                                 بخوان ای گمشده هر جا حدیث مهر بی بی را
رقیه باب حاجت را شفیع عاصیان دارم

نوای بی نوایان را بعالم ارمغان دارم
خجسته راز آزادی زخون کشتگان دارم
نوای بی نوایان را بعالم ارمغان دارم
یکی خوابد بتخت ظلم یکی خاکش بود بستر
یکی نازد بقوم دون یکی در ریسمان دارم
نوای بی نوایان را بعالم ارمغان دارم
یکی تنها یکی خاموش یکی نالد یکی گرید
یکی را در فراق اکبر گل گیسوان دارم
نوای بی نوایان را به عالــــــم ارمغان دارم
متین و پرشکوه ساکت نشسته با دل پر غم
چو زینب عمۀ خود را خطیب کاروان دارم
نوای بی نوایان را بعالم ارمغان دارم

رقیه در بر زینب نشسته راز دل گوید
چرا از ضربت سیلی رخ چون ارغوان دارم
نوای بی نوایان را بعالم ارمغان دارم
علی اکبر کجا رفتی بگو عمه چه شد عباس
سقای دشت آزادی عموی مهربان دارم
نوای بی نوایان را بعالم ارمغان دارم
چه شد آن تاج سر عمه بگو جانا پدر جانم
نیامد از سفر آیا من از هجرش فغان دارم
نوای بی نوایان را بعالم ارمغان دارم
مگر ما را نبودی منزل ماؤا و کاشانه
بگو عمه چرا اکنون درین ویران مکان دارم
نوای بی نوایان را بعالم ارمغان دارم
نخواهم زندگی دیگر پس از بابم فلک هرگز
صدای ناله هایم را بگوش قدسیان دارم
نوای بی نوایان را بعالم ارمغان دارم
بویرانه مبدل کاخ استبداد خواهم کرد
که این ارث را من از جدم اميرمومنان دارم
نوای بی نوایان را بعالم ارمغان دارم
بخوان ای گمشده هر جا حدیث مهر بی بی را
رقیه باب حاجت را شفیع عاصیان دارم